در زبان انگلیسی، “must”، “have to” و “have got to” همگی از فعل‌های مودال یا نشانه‌های تقریری (modal verbs) هستند که برای بیان وظایف، الزامات و نیازمندی‌ها استفاده می‌شوند. با این حال، هر یک از این فعل‌های مودال نقش و معنایی کمی متفاوت دارند.
1. “Must”:
– “Must” بیان‌گر اجبار یا الزام قوی است و به معنای “باید” یا “الزامی” استفاده می‌شود. این فعل مودال نشان‌دهنده الزامات شخصی یا مقررات عمومی است.
– به عنوان مثال:
– You must wear a helmet while riding a bike. (شما باید هنگام رانندگی با دوچرخه کلاه ایمنی بپوشید.)
– I must finish my homework before I can go out. (باید قبل از خروج تکالیف خود را تمام کنم.)
2. “Have to”:
– “Have to” همچنین برای بیان الزام و وظایف استفاده می‌شود، اما در مقایسه با “must”، می‌تواند الزامات خارجی یا از سوی دیگران را نیز نشان دهد.
– به عنوان مثال:
– I have to attend the meeting at 9 AM. (باید ساعت 9 صبح به جلسه حضور داشته باشم.)
– She has to take her medicine three times a day. (او باید داروی خود را روزانه سه بار مصرف کند.)
3. “Have got to”:
– “Have got to” یک تغییر در ساختار “have to” است و به معنای “باید” یا “الزامی” به کار می‌رود. این ساختار بیشتر در انگلیسی بریتانیایی استفاده می‌شود.
– به عنوان مثال:
– I’ve got to be at the airport by 3 PM. (باید تا ساعت 3 بعدازظهر در فرودگاه باشم.)
– You’ve got to study for your exams. (باید برای امتحانات خود مطالعه کنی.)
توجه کنید که “must” و “have to” در بسیاری از موارد قابل تعویض هستند، اما “have got to” در برخی مناطق به عنوان یک گزینه دیگر معمولاً در بریتانیایی استفاده می‌شود. انتخاب بین این سه فعل مودال به متن و موقعیت مکالمه بستگی دارد.
