مهارت نوشتاری کودکان (young learner writing)
در مقاله قبل به موضوع مهارت مورد مهارت گفتاری کودکان(Young learner speaking) پرداختیم. در این مقاله قرار هست در مورد مهارت نوشتاری کودکان (young learner writing) صحبت کنیم.
نوشتن و زبان آموزان کودک:
نوشتن می تواند یک فعالیت جذاب، جالب و الهام بخش برای زبان آموزان کودک باشد. کودکان یادگیرنده و متفکر فعالی هستند (پیاژه 1965)، از طریق تعامل اجتماعی می آموزند (ویگوتسکی 1978) و از طریق افراد دیگر که توانایی بیشتری دارند، می آموزند (میبین و همکاران 1992)، که شامل بزرگ سالان یا هم سالان هستند. وظایف نوشتاری که معلم در کلاس ازائه می دهد، راهی برای بهره برداری کامل از این ویژگی های کودکان در کلاس های زبان آموزان کودک است.
ماهیت نوشتن:
نوشتن یک مهارت پیچیده برای توسعه و تسلط است که هم بر روی محصول نهایی و هم برای مراحل رسیدن به آن چه تمرکز دارند. مهارت های نوشتاری تنها زمانی توسعه می یابد که به یادگیرندگان جوان نحوه نوشتن آموزش داده شود و به آن ها فرصت داده شود تا این مهارت ها و استراتژی ها را تمرین کنند.
چرا ما باید مهارت های نوشتاری را به زبان آموزان کودک آموزش دهیم؟
نوشتن در کلاس تا حدودی نادیده گرفته می شود، اما این یک بخش اساسی در رشد زبان است. مهارت های نوشتاری خوب مبتنی بر مهارت خواندن است، شما باید کلمات را بشناسید تا بتوانید آن ها را به طور قابل فهم بنویسید و استفاده کنید (Linse 2005).
بسیاری از زبان آموزان مهارت های نوشتاری L1 خود را به طور کامل توسعه نخواهند داد ، و این راهبردها ممکن است لزوماً به نوشتن به زبان انگلیسی منتقل نشوند.
نوشتن به زبان آموزان اجازه می دهد تا واژگان و ساختارهای جدیدی را تمرین کنند.
امکان شخصی سازی و خلاقیت بالا را فراهم می کند.
این امر به زبان آموزان جوان این امکان را می دهد تا با “زمان تفکر” بیشتر، ریسک کنند و زبان جدید را امتحان کنند.
مهارت های نوشتاری، فراگیران جوان را به پایه ای محکم برای توسعه و یادگیری آینده مجهز می کند.
تمرکز بر نوشتن وظایف در کلاس باعث ایجاد تنوع و متناسب با سبک های مختلف یادگیری می شود.
معلمان می توانند نقاط قوت و زمینه های فراگیری زبان آموزان را از نظر واژگان، ساختار، هجی و غیره تشخیص دهند.
تمرکز بر روی حوزه نوشتن می تواند لذت نوشتن را از همان کودکی القا کند.
مهارت نوشتاری کودکان (young learner writing):
نظریه هایی که باید در نظر گرفت:
بیشتر نظریه های نوشتن L2 مبتنی بر تحقیق در مورد توسعه مهارت های نوشتن L1 است. دو رویکرد اصلی از این تحقیق پدید آمده است:
نوشتن به عنوان یک فرآیند و به عنوان یک محصول.
نوشتن به عنوان یک فرآیند شامل:
یادداشت ها، ایده ها، کلمات و عبارات درمورد یک موضوع با ایده پردازی یا “طوفان فکری”
طبقه بندی و ترتیب ایده ها با توجه به نیازهای کار
نوشتن پیش نویس اول
اصلاح پیش نویس اول با بهبود محتوا و دقت
اجرای اصلاحات در متن بازنویسی شده
نوشتن به عنوان یک محصول
هدف نهایی یک کار معتبر است. نوشتن برای آگاهی دادن موفقیت با دقت در محتوا و صحت متن سنجیده می شود.
دقت در موارد زیر لازم است:
دستور زبان و واژگان
املا و علائم نگارشی
خوانایی و ژانرهای مناسب
تمرکز مطالب بر روی:
انتقال موفقیت آمیز اطلاعات به خواننده
ارائه اطلاعات دقیق کافی
سفارش منطقی ایده ها
با استفاده از ثبت نام مناسب
اصالت ایده ها
ملاحظاتی برای نوشتن در کلاس
در اینجا چند “نکته برتر” برای تشویق کارهای جذاب نوشتن برای زبان آموزان جوان آورده شده است. به این فکر کنید که چگونه می توانید این موارد را در گروه های یادگیرنده جوان خود استفاده و امتحان کنید.
همکاری بین فراگیران جوان را تشویق کنید و فرصت هایی را هنگام تفکر، یادداشت برداری، برنامه ریزی، بازنگری و غیره فراهم می کنید.
تصاویری ارائه دهید، یا از فراگیران بخواهید تصاویر خود را برای تهیه محتوای وظایف ترسیم کنند.
موضوعات باید برای یادگیرندگان جوان شما جذاب باشد، به عنوان مثال برای زبان آموز سطح مبتدی قابل گفت وگو و انگیزشب باشد. درباره آن چه می دانند بنویسید بازی ها، دوستان، فعالیت های مورد علاقه خود را در راستای نوشتن در کلاس اجرا کنند.
به نوشتن وظایف از دیدگاه دیگری نگاه کنید.
به عنوان مثال آن ها می توانند در مورد کارهای روزمره حیوانات خانگی، فعالیت های مورد علاقه، غذا بنویسند و نقاشی کنند.
به زبان آموزان اجازه دهید شخصیت های خودشان را برای نوشتن انتخاب کنند.
وظایفی چالش برانگیز اما قابل دستیابی تعیین کنید.
فعالیت های قابل توسعه را برای زبان آموزان در این سطح انتخاب کنید. یعنی فعالیتی باشد که با بالا رفتن سطح زبان آموز و سطح کلاس فعالیت های شما نیز تغییر کنید و پیشرفته تر شود.
در صورت انجام درست فعالیت برای زبان آموز کودک امتیازی را در نظر بگیرید. فراگیران را به ارزش نوشتن تشویق کنید.
معیارهای واضح و ساده ای را بیان کنید.
در تصحیح وظایف نوشته شده زبان آموز کودک را به تصحیح توسط خود همسالان و هم کلاس ها تشویق کنید.
استفاده از طیف وسیعی از لبخندها می تواند فراگیران جوان را به ثبت احساس خود در مورد کارهای مختلف نوشتن ترغیب کند.
پس لبخند سر کلاس فراموش نشود.
بعد از کار جفتی / گروهی، وقت خود را برای اشتراک نوشتن به عنوان کلاس اختصاص دهید. از زبان آموز کودک بخواهید نوشته خود یا نقاشی خود را بخواند.
در نهایت از زبان آموزان، ارائه بخواهید. این باعث افزایش اعتماد به نفس او می شود.
حواستان باشد در این مرحله زبان آموز کودک حساس است و نباید با اصرار از او درخواست شود.
اگر زبان آموز تمایلی به ارائه نداشت، از زبان آموزان قوی تر این کار را بخواهید.
از او بخواهید رو به روی تمام دوستان خود نوشته خود را ارائه دهد.
از زبان آموزان خجالتی بخواهید سر جای نشسته ارائه دهد انگار متن را برای شما می خواند.
به مرور زمان از زبان آموز خجالتی بخواهید رو به روی دوستان خود ارائه دهد.
برای شروع این قدم بزرگ بهتر است از دوست صمیمی او در کلاس شروع کنید.
هنگامی که در کلاس تمرینات در کلاس تمرین جفتی دارید زبان آموز خجالتی را با دوست صمیمی خود انتخاب کنید.
نتیجه گیری:
این وظیفه معلم است که وظایف نوشتن را برای یادگیرندگان جوان ایجاد کند که لذت بخش، پر از تمرین، پر معنا و محتوا، هدفمند، اجتماعی و مورد حمایت قرار گیرند (Reid 1998).
به چالش کشیدن یادگیرندگان و بهره گیری از فرصت های مشارکتی همه با هم ترکیب می شوند و یک محیط یادگیری را فراهم می کنند که در آن نوشتن هم ارزش و هم لذت دارد. لذت نوشتن را با زبان آموزان جوان خود انتقال دهید.
